Please use this identifier to cite or link to this item: https://hdl.handle.net/20.500.14279/8246
Title: Μελέτη της αντιοξειδωτικής ικανότητας των τοκοχρωμανολών : ο ρόλος της θερμοκρασίας και του διαλύτη
Authors: Αναστασίου, Μάριος 
Keywords: Tocopherols;Tocotrienols;Antioxidant activity;Temperature;Aprotic and protic solvents;DPPH radical
Advisor: Goulas, Vlasios
Issue Date: 2015
Department: Department of Agricultural Sciences, Biotechnology and Food Science
Faculty: Faculty of Geotechnical Science and Environmental Management
Abstract: Vitamin E refers to a group of compounds that include both tocopherols and tocotrienols. They are mostly found in fats and oils, which have both health-promoting and antioxidant properties. The intake of tocochromanols is important, since it is an antioxidant that stabilizes the free radicals generated by stress. DPPH radical scavenging activity is often used to determine the in vitro antioxidant activity of fruit, vegetables and foods of plant origin. The objective of the present study was to investigate structure-activity relationship of tocochromanols. Furthermore, the effect of aprotic and protic solvents and the tempearature on the reaction between DPPH radical and tocopherols was determines. Results showed that the antioxidant activity of tocochromanols was strongly affected by their chemical structures. In general, tocotrienols are more potent antioxidants than tocopherols. The latter is attributed to the presence of double bonds in the aliphatic chain. The antioxidant activity of tocochromanols is also influenced by the number and position of methyl groups onto aromatic ring. Overall, α-tocotrienol was the strongest antioxidant among tocochromanols, whereas α-tocopherol had the most weak antioxidant potency. Regarding to the temperature, the rate of the reaction between DPPH radical and α-tocopherol was affected by the temperature. The rate of reaction increased as the temperature was raised. However, the boiling point of solvent and the stability of tocochromanols at high temperature are critical points for this reaction. Results also demonstrated a significant effect of solvent on estimated antioxidant activity. In particular, the use isobutanol as solvent gave the highest values of antioxidant activity. On the other hand, the use of dimethyl sulfoxide led to the underestimation of antioxidant activity of tocopherols. Solvent properties such as the ability to form hydrogen bonds with the tocochromanols as well as the solubility of tocochromanols in solvents seem to influence the level of estimated antioxidant activity. Overall, the tocochromanol diversity, their concentration, the temperature and the solvent properties influence the estimated antioxidant activity of foods with plant origin such food, vegetables, functional foods etc.
Description: Οι τοκοφερόλες και τοκοτριενόλες είναι οργανικές ενώσεις οι οποίες περιλαμβάνονται στο σύμπλεγμα της Βιταμίνης Ε. Στα τρόφιμα απαντώνται κυρίως σε λίπη και έλαια, τα οποία παρουσιάζουν φαρμακευτικές και αντιοξειδωτικές ιδιότητες. Η πρόσληψη των τοκοχρωμανολών από τον ανθρώπινο οργανισμό είναι σημαντική, αφού είναι ένα αντιοξειδωτικό που σταθεροποιεί τις ελεύθερες ρίζες που δημιουργούνται. Συχνα χρησιμοποείται η in vitro δοκιμή δέσμευσης της ελεύθερης ρίζας DPPH για να εκτιμηθεί η αντιοξειδωτική ικανότητα των τοκοχρωμανολών. Σκοπός της παρούσας διατριβής είναι να διερευνηθεί η σχέση δομής- αντιοξειδωτικής ικανότητας των τεσσάρων τοκοφερολών και τεσσάρων τοκοτριενολών. Επιπρόσθετα, μελετήθηκε ο ρόλος του διαλύτη και της θερμοκρασίας στην αντίδραση της ελεύθερης ρίζας DPPH με τις τοκοφερολες. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι υπάρχει συσχέτιση μεταξύ δομής και αντιοξειδωτικής ικανότητας. Γενικά, οι τοκοτριενόλες εμφανίζουν ισχυρότερη αντιοξειδωτική ικανότητα από της τοκοφερόλες Αυτό πιθανόν οφείλεται στην ύπαρξη διπλών δεσμών στην πλευρική ανθρακική αλυσίδα. Σημαντικό ρόλο στην αντιοξειδωτική ικανότητα των τοκοφερολών φαίνεται να διαδραματίζουν ο αριθμός και η θέση των μεθυλομάδων, που βρίσκονται ως υποκαταστάτες στον αρωματικό δακτύλιο. Συνοπτικά, η α-τοκοτριενόλη εμφανίζει την ισχυρότερη αντιοξειδωτική ικανότητα, ενώ η α-τοκοφερόλη έχει την μικρότερη αντιοξειδωτικό δυναμικό.. Όσον αφορά τον ρόλο της θερμοκρασιας στην αντίδραση της ελεύθερής ρίζα DPPH με την α-τοκοφερόλη βρέθηκε ότι με την αύξηση της θερμοκρασίες επιταχύνεται ο ρυθμός αντίδρασης τους. Αξίζει να σημειωθεί ότι θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη περιορισμοί από το σημείο ζέσεως του διαλύτη και την θερμοσταθερότητα των τοκοχρωμανολών Ο διαλύτης στον οποίο πραγματοποιείται η αντίδραση της ελεύθερης ρίζα DPPH με την α-τοκοφερόλη διαδραματίζει σημαντικό ρόλο. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η χρήση ισοβουτανόλης έδωσε τις υψηλότερες τιμές αντιοξειδωτικής ικανότητας, ενώ η ασθενέστερη αντιοξειδωτική ικανότητα καταγράφτηκε όταν χρησιμοποιήθηκε ως διαλύτης το διμεθυλοσουφοξείδιο. Οι διαφοροποιήσεις αυτές πιθανόν να σχετίζονται με την ικανότητα του διαλύτη να σχηματίζει δεσμούς υδρογόνου με τις τοκοχρωμανόλες και τη διαλυτότητά τους. Συνοψίζοντας, για τον προσδιορισμό της αντιοξειδωτικής ικανότητας τροφίμων με υψηλή περιεκτικότητα σε τοκοχρωμανόλες θα πρέπει κανείς να λάβει υπόψη του την χημική σύσταση, την συγκέντρωσή τους, τη θερμοκρασία και το διαλύτη για την εκτέλεση του προσδιορισμού.
URI: https://hdl.handle.net/20.500.14279/8246
Rights: Απαγορεύεται η δημοσίευση ή αναπαραγωγή, ηλεκτρονική ή άλλη χωρίς τη γραπτή συγκατάθεση του δημιουργού και κατόχου των πνευματικών δικαιωμάτων
Type: Bachelors Thesis
Affiliation: Cyprus University of Technology 
Appears in Collections:Πτυχιακές Εργασίες/ Bachelor's Degree Theses

Files in This Item:
File Description SizeFormat
ΠΕΡΙΛΗΨΗ.pdf108.76 kBAdobe PDFView/Open
ABSTRACT.pdf49.77 kBAdobe PDFView/Open
CORE Recommender
Show full item record

Page view(s) 10

235
Last Week
0
Last month
0
checked on Nov 21, 2024

Download(s) 10

95
checked on Nov 21, 2024

Google ScholarTM

Check


Items in KTISIS are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.