Νέα μέσα και θέατρο : από τα διαδραστικά πολυμέσα στο εικονικό θέατρο

Abstract

Στη συγκεκριμένη έρευνα επιχειρείται μια προσέγγιση των νέων μέσων -- αναλογικών και ψηφιακών -- μέσα από τις παραστατικές τέχνες και ειδικότερα τη θεατρική πράξη. Διερευνάται η ενσωμάτωσή τους στη δραματουργική αφήγηση, αλλά και οι προβληματισμοί που αναπτύσσονται σχετικά με την χρήση τους. Μέσω μιας ιστορικής αναδρομής που ξεκινά από το τέλος του 19ου αιώνα με την ανακάλυψη του ηλεκτρισμού και του κινηματογράφου και την εφαρμογή τους στο θέατρο, παρουσιάζονται τα σημαντικότερα βήματα στην εξέλιξη της χρήσης των νέων μέσων στη δραματουργία. Από τον Erwin Piscator και το επικό θέατρο μέχρι σήμερα, την εποχή των ψηφιακών πολυμέσων και του διαδικτύου, η αδιάλειπτη παρουσία τους στο θέατρο και στην τέχνη γενικότερα έχει υπάρξει άκρως σημαντική. Η σύγχρονη ερευνητική προσπάθεια πανεπιστημίων όπως αυτό του Κάνσας και του Henry Ford Community College καθώς και ο πειραματισμός στη δουλειά διαφόρων καλλιτεχνών όπως οι Troika Ranch, η Julie Martin, ο George Coates και το Gertrude Stein Repertory Theatre, οδήγησαν σε μια νέα σχέση μεταξύ των παραστατικών τεχνών και της τεχνολογίας. Τρισδιάστατα σκηνικά με πλοήγηση σε πραγματικό χρόνο, στερεοσκοπικές προβολές και εικονικοί χαρακτήρες που διαδρούν με πραγματικούς ηθοποιούς, συνθέτουν το πάζλ των ψηφιακών πολυμέσων στο σύγχρονο θέατρο. Μέσα από την έρευνα πεδίου γίνεται μια παρουσίαση των εφαρμογών εικονικής πραγματικότητας στον “Ελληνικό Κόσμο” του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού, καθώς και της πρώτης παραγωγής εικονικού θεάτρου στην Ελλάδα με motion capture system, η οποία αποτελεί σταθμό στην ερευνητική πορεία του Ιδρύματος, αλλά και γενικότερα στην ενσωμάτωση ψηφιακών πολυμέσων στον ελληνικό θεατρικό χώρο. Με την ανασκόπηση βιβλιογραφίας επιχειρείται μια διευρυμένη προσέγγιση στον iv ορισμό του εικονικού θεάτρου και παρουσιάζονται οι εφαρμογές του στην εκπαίδευση και στο διαδίκτυο, ενώ στο τελικό στάδιο διερευνούμε τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της θεατρικής πράξης και γίνεται μια προσπάθεια επαναπροσδιορισμού του όρου “εικονικό θέατρο.”