Δυσπραξία και αίτια

Abstract

Σκοπός του άρθρου είναι περιγράψει κάποιες πιθανές αιτίες της παιδικής απραξίας λόγου. Πρόκειται για μια νευρολογικού τύπου κινητική διαταραχή του λόγου με διάφορους βαθμούς σοβαρότητας, η οποία δυσκολεύει το παιδί να παράγει έναν καταληπτό προφορικό λόγο και η οποία δεν επιβεβαιώνεται μέσα από την νευροαπεικόνιση (Horwitz, 1984). Η διάγνωση της απραξίας στηρίζεται σε γλωσσικά χαρακτηριστικά όπως λάθη φωνηέντων, προσωδιακά λάθη κτλ. ενώ δεν υπάρχει συμφωνία για το ποια είναι τα χαρακτηριστικά εκείνα που με ακρίβεια δηλώνουν την διαταραχή. Για το λόγο αυτό είναι που βιβλιογραφικά εντοπίζονται και πολλές ονομασίες για τη συγκεκριμένη διαταραχή (Crary, 1993∙ Square & Robin, 1992∙ Stackhouse & Snowling, 1992). Βέβαια οι Davis κ.συν. (1998) πρότειναν τρεις πιθανούς παράγοντες που σχετίζονται με τη διαταραχή όπως οι προσωδιακές δυσκολίες, τα λάθη φωνηέντων και τυχόν λάθη στην ποικιλομορφία.