Διερεύνηση περοβαλλοντικών παραγόντων που σχετίζονται με τον καρκίνο του πνεύμονα

Abstract

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Ο καρκίνος του πνεύμονα αποτελεί ένα σημαντικότατο πρόβλημα υγείας εξαιτίας της επίπτωσης και της θνητότητάς του. Είναι μια ασθένεια που χαρακτηρίζεται από ανεξέλεγκτη ανάπτυξη των κυττάρων στους ιστούς του πνεύμονα. Εάν δεν θεραπευτεί , ο ανεξέλεγκτος πολλαπλασιασμός μπορεί να εξαπλωθεί και πέραν του πνεύμονα με μια διαδικασία που ονομάζεται μετάσταση σε κοντινό ιστό και, τελικά, σε άλλα μέρη του σώματος . οι περισσότεροι καρκίνοι που ξεκινούν στον πνεύμονα , γνωστοί ως πρωτογενείς καρκίνοι του πνεύμονα, είναι καρκινώματα που προέρχονται από επιθηλιακά κύτταρα. Οι κύριοι τύποι καρκίνου του πνεύμονα είναι το καρκίνωμα των μικρών κυττάρων του πνεύμονα (SCLC), που ονομάζεται επίσης καρκίνος κυττάρων βρώμης, και το καρκίνωμα των μη μικρών κυττάρων του πνεύμονα (NSCLC). Η πιο κοινή αιτία του καρκίνου του πνεύμονα είναι η μακροχρόνια έκθεση στον καπνό η οποία προκαλεί το 80-90% των καρκίνων του πνεύμονα. Οι μη καπνιστές αντιστοιχούν στο 10-15% των περιπτώσεων καρκίνου του πνεύμονα, που συχνά αποδίδεται σε ένα συνδυασμό γενετικών παραγόντων στο αέριο ραδόνιο, στον αμίαντο, την ατμοσφαιρική ρύπανση και το παθητικό κάπνισμα. Τα πιο συχνά συμπτώματα είναι ο βήχας (συμπεριλαμβανομένης της αιμόπτυσης), η απώλεια βάρους και η δυσκολία στην αναπνοή. Ο καρκίνος του πνεύμονα μπορεί να παρατηρηθεί σε ακτινογραφία θώρακος και αξονική τομογραφία (CT scan). Η διάγνωση επιβεβαιώνεται μεβιοψία . Αυτό γίνεται συνήθως με βρογχοσκόπηση ή CT-καθοδηγούμενη βιοψία. Η θεραπεία και η πρόγνωση εξαρτώνται από τον ιστολογικό τύπο του καρκίνου, το στάδιο (βαθμό εξάπλωσης), και γενικά την ευημερία του ασθενούς, που μετράται με την κατάσταση απόδοσης. Οι κοινές θεραπείες περιλαμβάνουν χειρουργική επέμβαση, χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία. Το καρκίνωμα NSCLC μερικές φορές αντιμετωπίζεται με χειρουργική επέμβαση, ενώ το SCLC συνήθως ανταποκρίνεται καλύτερα στη χημειοθεραπεία και την ακτινοθεραπεία. ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η διερεύνηση περιβαλλοντικών παραγόντων που σχετίζονται με τον καρκίνο του πνεύμονα. ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε ήταν η αναζήτηση διενθούς βιβλιογραφίες ελληνικές και αγγλικές σε βάσεις δεδομένων όπως (MENDNET, MEDLINE, EMBASE,PUBMED και το GOOGLE SCHOLAR) με λέξεις κλειδιά (environmental factors, canser , lung, affect). ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η αναζήτηση κατέλειξε σε 9 μελέτες κατά την περίοδο 2004-2014. Που πληρούσαν τα προκαθορισμένα κριτήρια. Μέσα από την αναζήτηση της βιβλιογραφίας διαπιστώθηκε πώς πολλά από τα συμπτώματα του καρκίνου του πνεύμονα (ανορεξία, απώλεια βάρους, πυρετός, κούραση) δεν είναι συγκεκριμένα. Σε πολλούς ασθενείς, ο καρκίνος έχει ήδη εξαπλωθεί πέρα από την αρχική θέση τη στιγμή που αυτοί εμφανίζουν συμπτώματα και ζητούν ιατρική βοήθεια. Κοινές θέσεις μετάστασης περιλαμβάνουν τον εγκέφαλο, τα οστά, τα επινεφρίδια, την ετερόπλευρη θέση (απέναντι) του πνεύμονα, το ήπαρ, το περικάρδιο και τους νεφρούς. Περίπου 10% των ατόμων με καρκίνο του πνεύμονα δεν έχουν συμπτώματα κατά τη διάγνωση. Αυτοί οι καρκίνοι βρίσκονται συμπτωματικά σε ακτινογραφία θώρακα ρουτίνας. Ο καρκίνος αναπτύσσεται κατόπιν γενετικής βλάβης στο DNA. Αυτή η γενετική βλάβη επηρεάζει τις κανονικές λειτουργίες του κυττάρου, όπως τον πολλαπλασιασμό των κυττάρων, τον προγραμματισμένο κυτταρικό θάνατο (απόπτωση) και την επιδιόρθωση του DNA. Καθώς όλο και περισσότερες βλάβες συσσωρεύονται, ο κίνδυνος για καρκίνο αυξάνει. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Σε ασθενείς με νόσο στο τελικό στάδιο, παρηγορητική φροντίδα ή διαχείρηση της κατ’ οίκον φροντίδα μπορεί να είναι απαραίτητη. Αυτές οι προσεγγίσεις επιτρέπουν επιπλέον συζήτηση όσον αφορά τις επιλογές θεραπείας και παρέχουν ευκαιρίες για να φτάσουμε σε καλά μελετημένες αποφάσεις και να αποφύγουμε άχρηστη και δαπανηρή περίθαλψη στο τέλος της ζωής του ασθενούς.