Επιπλοκές της προεκλαψίας στην εμβρυϊκή και νεογνική ηλικία

Abstract

Εισαγωγή: Η προεκλαμψία είναι μια παθολογική κατάσταση της κύησης, που εκδηλώνεται με υπέρταση, λευκωματουρία και οιδήματα, ενώ ανάλογα με την βαρύτητα των συμπτωμάτων χαρακτηρίζεται σε ήπια και βαριά. Η κατάσταση αυτή χαρακτηρίζεται επικίνδυνη και μπορεί να αποβεί μοιραία εφόσον οι επιπλοκές τις μπορεί να οδηγήσουν σε εμβρυική και νεογνική νοσηρότητα και θνησιμότητα. Σκοπός: Ο σκοπός της παρούσας βιβλιογραφικής ανασκόπησης είναι η μελέτη των επιπλοκών της προεκλαμψίας στην εμβρυική και νεογνική ηλικία. Οι επιμέρους στόχοι της ανασκόπησης αρχικά, είναι η μελέτη των κριτηρίων που χαρακτηρίζουν τις γυναίκες με προεκλαμψία και επιπρόσθετα η μελέτη των επιπλοκών στα έμβρυα και νεογνά από προεκλαμψία κύησης σε σχέση με τα έμβρυα και νεογνά από φυσιολογικές εγκυμοσύνες. Υλικό και μέθοδος: Για τη μελέτη αυτή χρησιμοποιήθηκαν πληροφορίες και δημοσιεύσεις από άρθρα σε διεθνείς επιστημονικές βάσεις δεδομένων, όπως PUBMED και SCOPUS, καθώς και όσο το δυνατό πιο πρόσφατες χρονολογικά έρευνες που ασχολήθηκαν με το θέμα των επιπλοκών της προεκλαμψίας στην εμβρυική και νεογνική ηλικία, με συνδυασμούς από λέξεις κλειδιά, όπως υπέρταση κύησης, προεκλαμψία, επιπλοκές, έμβρυο, νεογνό σε όλους τους δυνατούς συνδυασμούς. Κατόπιν επιλογής χρησιμοποιήθηκαν μόνο 7 άρθρα. Αποτελέσματα: Τόσο το αναπτυσσόμενο έμβρυο, όσο και το νεογνό το οποίο προέρχεται από προεκλαμπτική εγκυμοσύνη, βρίσκεται σε υψηλό κίνδυνο νοσηρότητας και θνησιμότητας. Σύμφωνα με τους ερευνητές οι εγκυμοσύνες με προεκλαμψία σημείωσαν μεγαλύτερα ποσοστά νεογνών μικρότερων για τη δεδομένη ηλικία κύησης, όπως και νεογνά με χαμηλότερο βάρος γέννησης τα οποία εισήχθηκαν στην εντατική μονάδα νεογνών με μακρύτερη συνολική παραμονή τους στη μονάδα σε σύγκριση με τα νεογνά από φυσιολογικές εγκυμοσύνες. Επιπρόσθετα, μέσα από την παρούσα συστηματική ανασκόπηση φάνηκε ότι ο ενδομήτριος θάνατος του εμβρύου και η νεογνική θνησιμότητα ήταν εμφανές στις γυναίκες με προεκλαμψία με κοινότερη αιτία το σύνδρομο αναπνευστικής δυσχέρειας. Συμπεράσματα: Η παθολογική αυτή κατάσταση χρίζει άμεσης αντιμετώπισης έτσι ώστε να προληφθούν οι επιπλοκές στα έμβρυα και στα νεογνά και με επακόλουθο την μείωση των εμβρυϊκών και νεογνικών θανάτων. Ως εκ τούτου, οι μέθοδοι πρόληψης της νόσου, η πρώιμη διάγνωση και οι θεραπευτικές παρεμβάσεις της προεκλαμψίας, στοχεύουν στον περιορισμό της εμβρυικής και νεογνικής νοσηρότητας όπως και της θνησιμότητας.