Ecdysis

Abstract

παρούσα εργασία έχει σκοπό την ανάλυση του καλλιτεχνικού έργου της Μέλανης Κωνσταντίνου με τίτλο Ecdysis. Ως μέλος μιας Κυπριακής οικογένειας προσφύγων, συζητά για το συλλογικό τραύμα της εισβολής του 1974, το οποίο γίνεται προσωπικό. Το γεγονός αυτό θεωρεί πως τη σημάδεψε και έπλασε τον χαρακτήρα της. Μέσω της εικαστικής δημιουργίας, αναζητά τρόπους εξιλέωσης και αυτοθεραπείας του τραύματος. Η σχέση της με τα ερπετά γίνεται η πηγή έμπνευσης της. Η αλλαγή δέρματος των φιδιών ταυτίζεται με την μέθοδο του πένθους, όπως την επεξηγεί ο Freud. Όσο αναγκαία είναι για το ζώο αυτή η διαδικασία για να μεγαλώσει, να καθαριστεί και να αυτοθεραπευτεί, έτσι είναι και για τον άνθρωπο. Η μεταμόρφωση αυτή συνδέεται με την ψυχολογική και πνευματική αναγέννηση του ατόμου. Δέρματα, λουλούδια και λευκές γάζες (κουρούκλες) γίνονται τα βασικά υλικά για την πράξη της αυτοθεραπείας. Σχεδόν με τελετουργικό τρόπο και μια επαναλαμβανόμενη πρακτική, δημιουργεί επιφάνειες με τυπώματα από τα υγρά των λουλουδιών και γλυπτικές φόρμες από[sp1] υφάσματα. Ταυτόχρονα, φτιάχνει ένα έργο από δέρματα φιδιών με τρόπο που συνδυάζει την παραδοσιακή μέθοδο του κεντήματος και του αργαλειού. Δημιουργίες που συνεχώς αλλάζουν κατά την πάροδο του χρόνου και υπενθυμίζουν την εφήμερη ύπαρξη του ανθρώπου. Ένα σύγχρονο memento mori.