Ο λογοθεραπευτής και η ΔΑΦ : αξιολόγηση, χαρακτηριστικά και αντιλήψεις

Abstract

Η παρούσα εργασία πραγματεύεται τις απόψεις των λογοθεραπευτών/τριών όσον αφορά στη χρήση του εγχειρίδιου Βοηθητικές Τεχνολογίες Υποστήριξης για άτομα με διαταραχή αυτιστικού φάσματος (ΔΑΦ). Πιο συγκεκριμένα, εξετάζει τον τρόπο με τον οποίο οι ειδικοί αξιολογούν τα άτομα με ΔΑΦ, τις αντιλήψεις τους για το εγχειρίδιο Βοηθητικές Τεχνολογίες Υποστήριξης και τα χαρακτηριστικά των ατόμων με ΔΑΦ που στηρίζουν οι ειδικοί βάσει της χρήσης του εγχειρίδιου. Η μελέτη συνιστά μία ποιοτική έρευνα σε δείγμα 10 λογοθεραπευτριών, ηλικίας 25-40 ετών στην Ελλάδα και την Κύπρο. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα τα περισσότερα άτομα με ΔΑΦ φτάνουν στον λογοθεραπευτή έχοντας ήδη αξιολογηθεί από δημόσιους φορείς με διεπιστημονικές ομάδες. Προβάλλεται η σημασία της συνεργασίας μεταξύ ειδικών και γονέων. Η παρατήρηση αναδείχθηκε ως ο συχνότερος τρόπος που αξιολογούν οι λογοθεραπεύτριες την ύπαρξη χαρακτηριστικών ατόμων με ΔΑΦ. Το εγχειρίδιο Βοηθητικές Τεχνολογίες Υποστήριξης για άτομα με Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος χαρακτηρίστηκε ως «πολυεργαλείο» με πολλές χρήσεις. Αναδείχθηκε ότι το εγχειρίδιο Βοηθητικές Τεχνολογίες Υποστήριξης για άτομα με Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος συμβάλλει στην αξιολόγηση των δυνατοτήτων και αδυναμιών των παιδιών με ΔΑΦ και βοηθάει, επίσης, στην αντιμετώπιση και θεραπείας τους. Ως δυνατό σημείο του εγχειριδίου Βοηθητικές Τεχνολογίες Υποστήριξης για άτομα με Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος προβλήθηκε η καταγραφή όλων των στοιχείων που αποτελούν το προφίλ των αναγκών των παιδιών με ΔΑΦ. Οι συμμετέχουσες αναφέρθηκαν σε παιδιά μολονότι το εγχειρίδιο Βοηθητικές Τεχνολογίες Υποστήριξης για άτομα με Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος αφορά σε όλες τις ηλικίες. Μέσα από την ποικιλία των αναφερθέντων χαρακτηριστικών φάνηκε ότι οι περισσότερες λογοθεραπεύτριες εστίασαν σε σοβαρές περιπτώσεις παιδιών με ΔΑΦ. Τέλος, επιβεβαιώνεται η μοναδικότητα του κάθε παιδιού καθώς όλα τα παιδιά της έρευνας-υψηλής ή χαμηλής λειτουργικότητας- είχαν κάποια κοινά χαρακτηριστικά, αλλά κανένα παιδί δεν είχε ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά με κάποιο άλλο.