Οι προτιμήσεις των νέων με Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος και Νοητικής Υστέρηση ως προς τα σύνολα συμβόλων, για τις επικοινωνιακές τους ανάγκες

Abstract

Οι θεραπευτές επιλέγουν το υλικό για τις θεραπευτικές συνεδρίες βάση της υπάρχουσας βιβλιογραφίας και εμπειρίας τους. Ωστόσο, είναι ανάγκη να γνωρίζουν και να λαμβάνουν υπόψιν τους τις προτιμήσεις των ασθενών, ούτως ώστε η θεραπεία να γίνεται μια πιο ευχάριστη διαδικασία. Τα γραφικά σύμβολα όπως οι φωτογραφίες, τα ΜΑΚΑΤΟΝ χρησιμοποιούνται αρκετά συχνά στο πεδίο της Επαυξητικής και Εναλλακτικής Επικοινωνίας, για να στηρίζουν τα άτομα με σύνθετες επικοινωνιακές διαταραχές. Παρόλα αυτά δεν υπάρχουν έρευνες που να διερευνούν τις προτιμήσεις των ατόμων ως προς το πιο σύνολο γραφικών συμβόλων προτιμούν. Επομένως, σκοπός της παρούσας μελέτης, είναι η διερεύνηση των προτιμήσεων των ατόμων με Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος και Νοητικής Υστέρησης, ως προς τα σύνολα συμβόλων που προτιμάνε να χρησιμοποιούν για τις επικοινωνιακές τους ανάγκες. Το υλικό που χρησιμοποιήθηκε ήταν τέσσερεις ομάδες από καρτέλες στο σύνολο, οι οποίες απεικόνιζαν τέσσερεις έννοιες στα σύνολα συμβόλων ΜΑΚΑΤΟΝ, Widgit, Pics for PECS, Talking Mats, Microsoft Clipart και φωτογραφίες. Μέσω σκόπιμης δειγματοληψίας επιλέγηκαν 25 ενήλικες ηλικίας 20;4 μέχρι 32;6 ετών με διάγνωση Διαταραχής Αυτιστικού Φάσματος ή / και Νοητικής Υστέρησης από ένα μη κερδοσκοπικό ίδρυμα στην Αθήνα. Οι συμμετέχοντες, ακολούθησαν μια ημι - δομημένη συνέντευξη κατά τη διάρκεια των σχολικών ωρών και οι απαντήσεις τους αναλύθηκαν σε Microsoft Excel όσον αφορά τα ποσοτικά δεδομένα ενώ τα ποιοτικά αναλύθηκαν μέσω θεματικής ανάλυσης. Τα αποτελέσματα ανέδειξαν πως, η πλειοψηφία των συμμετεχόντων προτίμησαν έγχρωμα σύμβολα κάτι που έρχεται σε αντιπαράθεση με την υπάρχουσα βιβλιογραφία, όπου υποστηρίζεται η χρήση μαυρόασπρων συμβόλων στα άτομα με ΔΑΦ, λόγω των μειωμένων ερεθισμάτων. Προτίμηση φάνηκε στη χρήση φωτογραφιών παρά κάποιου άλλου συνόλου συμβόλων. Συνοψίζοντας, οι προτιμήσεις των ατόμων και ειδικότερα των ατόμων με Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος, δεν συμφωνούν με την υπάρχουσα βιβλιογραφία και τις επιλογές που γίνονται από τους λογοθεραπευτές. Είναι σημαντικό το συγκεκριμένο θέμα να διερευνηθεί περισσότερο εις βάθος καθώς επίσης και με διαφορετικούς πληθυσμούς.