Πρότυπα οργάνωσης της κοινωνίας, πρόσληψης της αρρώστιας και εφαρμογής πολιτικής

Abstract

Εισαγωγή: Η παρούσα εργασία αναφέρεται στις δύο διαφορετικές προσεγγίσεις στις έννοιες της υγείας και της ασθένειας, αφενός στο κυρίαρχο βιοϊατρικό µοντέλο και αφετέρου στην οπτική της δηµόσιας υγείας καιτης κοι- νωνιολογίας της υγείας. Σκοπός: Η παρουσίαση του βιοϊατρικόυ µοντέλου που κυριάρχησε στη δυτική ιατρική για πολλά χρόνια., η κριτική που έχει ασκηθεί στο µοντέλο αυτό, συγκριτικά µε την προσέγγιση της δηµόσιας υγείας Ανασκόπηση βιβλιογραφίας: Έγινε αναζήτηση βιβλιογραφίας σε διεθνείς βάσεις δεδοµένων µε λέξεις κλειδιά: βιοιατρικο µοντέλο, δηµόσια υγεία, κλινική ιατρική για αρθρογραφία της τελευταίας 10ετιας στο συγκεκριµένο θέµα. Αποτελέσµατα: Η κυριαρχία του βιοϊατρικού µοντέλου το οποίο παραµελεί τις κοινωνικές διαστάσεις της ασθέ- νειας και βλέπει τον ασθενή όχι ως άνθρωπο αλλά ως απρόσωπο περιστατικό, έχει υποστεί σηµαντική φθορά. Οι γιατροί έχουν πλέον αρχίσει να υιοθετούν στην καθηµερινή πρακτική τους µια προσέγγιση δηµόσιας υγείας, ταυτόχρονα µε την κλινική προσέγγιση. Συµπεράσµατα: Η συµµετοχή των οικογενειών είναι απαραίτητη για τη διατήρηση της υγείας του ασθενούς, ενώ απαιτούνται γλωσσικές και πολιτιστικές ικανότητες, όταν ασχολείται ο γιατρός µε ασθενείς που ανήκουν σε κάποια µειονότητα. Οι γιατροί θα πρέπει να δηµιουργήσουν δεσµούς µε κοινωνικές και κοινοτικές οργανώσεις, σχολεία και επιχειρήσεις και να συµβάλουν στη δηµιουργία οµάδων αυτοβοήθειας για τους ασθενείς