Please use this identifier to cite or link to this item:
https://hdl.handle.net/20.500.14279/493
Title: | Η επίδραση της προοδευτικής μυϊκής χαλάρωσης και του κατευθυνόμενου οραματισμού στη μείωση των συμπτωμάτων αγχώδους διαταραχής στους γονείς παιδιών με κακοήθεια | Authors: | Τσίτση, Θεολογία | Keywords: | Anxiety;Mood;Childhood Malignancy;Progressive Muscle Relaxation | Advisor: | Χαραλάμπους, Ανδρέας Ραφτόπουλος, Βασίλειος Παπασταύρου, Ευριδίκη |
Issue Date: | 2014 | Department: | Department of Nursing | Faculty: | Faculty of Health Sciences | Abstract: | Introduction: Illness, especially malignancy, particularly when it happens to a child, is a source of intense stress in families. For most parents, the word malignancy is still associ-ated with death. Anxiety, depression, denial, anger and low self-esteem are some of the emotional reactions experienced by parents and often occur in response to the fear of a future relapse or uncertainty about the future evolution of the disease in children. The mental tension of the parents is a concern not only for their parents themselves, but also for children-patients, because the stress levels of parents associated with treatment re-sponses and adaptation of children with malignancy. For this reason, it is extremely im-portant to involve parents in their child's care, both in terms of reducing anxiety to parents that do not adversely affect their child, and to be well prepared to help their child address-ing behavior during care. According to the results of Randomized Clinical Trial (RCT) involving relaxation interventions to reduce anxiety in parents of children with malignan-cy, emerged some positive information concerning its effect. However further research is needed to assess the effectiveness of interventions in relation to relaxation to reduce anxi-ety in parents of children with malignancy. Aim: To examine the effect of Progressive Muscle Relaxation (PMR) and Guided Image-ry (GI) interventions, in reducing anxiety levels among parents of children with cancer on the treatment initiation phase. Sample and Method: This RCT was held in the public hospitals of Nicosia and Athens. The sample consisted of 54 parents of children hospitalized with malignancies, who met the inclusion criteria. Participants were randomly assigned to both PMRT and GI (n=29), or control group (n=25). Control group did not receive any additional intervention beyond the standard care of the unit. Outcome measures included the Hamilton Anxiety Scale, POMs Brief questionnaire and The Ways of Coping Inventory at 3 weeks‘ time (pre and post intervention) and physiological parameters (Blood Pressure, Heart Rate, Skin Tem-perature) every week pre and post intervention. Results: In ‘Hamilton Anxiety Scale‘ showed significant differences of mean in interven-tion group between Σμ ηαζ Σ1 in comparison with the control group. The effect size for the intervention group was small to moderate (Cohen's d = 0,37). In the intervention group the correlation coefficient of the score on the Hamilton anxiety scale in the Σμ and in the T1 measurement was r = 0,843 (p <0,001) and in the control group r = 0,847 (p <0,001). In the intervention group and T1, there was a statistically significant reduction in anxious mood (p = 0,036), in tension (p = 0,006), in insomnia marginally (p = 0,058), in intellec-tual (difficulty in concentration) (p = 0,001 ) in respiratory symptoms (p = 0,031) and gas-trointestinal symptoms (p = 0,036). Σμ ιέβεεμξ ηδξ επίδναζδξ βζα ηδκ μιάδα πανέιααζδξ ήηακ ιζηνυ πνμξ ιέηνζμ (0,37). In the control group there was a statistically significant decrease in depressive mood (p = 0,017), in somatic symptoms (sensory) (p = 0,, 047) and in respiratory symptoms (p = 0,030). In 'POMs Brief' scale, there was a statistically signif-icant difference in tension at the Σμ measurement and T1 (p = 0,027). In the individual subscales of the questionnaire POMs Brief, the parents in T1 measurement in the inter-vention group reported significantly less sad (p = 0,001), weary (p = 0,026), forgetful (p = 0,050), significantly less tense and anxious (p = 0,031 ) and significantly more active (p = 1,000). The ANCOVA analysis of the overall mood in the last week including current day parents in T1 measurement with a constant factor in the group that owns the parent (inter-vention and control) as a covariate in the overall disposition the measurement showed that the interaction of group and disposal were statistically significant F (1,44) = 11,65, p = 0,001. In the intervention group and linear regression analysis with the dependent variable available to parents at T1 measurement showed itself the-efficacy of parents to face their own problems to interpret the 45% of the observed variability of mood. More specifically, for each increase of one unit-efficacy at the estimated average price of disposal increased by 0.68 units. In the ‗Ways Of Coping Inventory‘ there was no statistically significant dif-ferences in any of the factors in the Σμ and T1 measurement in both the intervention and control group. Comparison of mean differences (Pretest score – posttest score) (one-way repeated measures ANOVA) showed significant strong differences in Systolic Blood Pressure (p=0,030) (Partial Eta Squared=0,262), in Heart Rate (p=0,003) (Partial Eta Squared=0,401) and Skin Temperature (p<0,001) (Partial Eta Squared=0,755). Conclusions: This is one of the first studies in the literature demonstrating the beneficial nature of relaxation to reduce anxiety and improve mood in parents of children with ma-lignancy. This research was supported by the acceptance, the effectiveness and the impact of relaxation techniques (PMR, GI) to reduce the anxiety of the parents of children with malignancy. | Description: | Εισαγωγή: Η κακοήθεια, ιδιαίτερα όταν εμφανίζεται σε ένα παιδί, αποτελεί πηγή έντονου στρες για τους γονείς. Για την πλειοψηφία των γονέων η λέξη κακοήθεια, εξακολουθεί να συνδέεται με το θάνατο. Το άγχος, η κατάθλιψη, η άρνηση, η οργή και η χαμηλή αυτοεκτίμηση είναι μερικές από τις συναισθηματικές αντιδράσεις που βιώνουν οι γονείς και εμφανίζονται συχνά, ως απάντηση στο φόβο μιας μελλοντικής υποτροπής ή της αβεβαιότητας. σχετικά με τη μελλοντική εξέλιξη της νόσου στο παιδί. Η ψυχική ένταση των γονέων επηρεάζει δυσμενώς όχι μόνο τους ίδιους τους γονείς, αλλά και τα παιδιά πάσχοντες, δεδομένου ότι η διαχείριση της νόσου από τα παιδιά σχετίζεται με τα επίπεδα του άγχους των γονιών. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα Τυχαιοποιημένων Κλινικών Δοκιμών (ΤΚΔ). οι παρεμβάσεις χαλάρωσης για τη μείωση του άγχους στους γονείς παιδιών με κακοήθεια έδειξαν κάποια θετικά αποτελέσματα. Η αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας των παρεμβάσεων χαλάρωσης αναφορικά με τη μείωση του άγχους στους γονείς παιδιών με κακοήθεια θεωρείται σημαντική διότι έχει άμεσο αντίκτυπο στο παιδί. Σκοπός: Ο σκοπός της παρούσας διατριβής ήταν η διερεύνηση της αποτελεσματικότητας των τεχνικών χαλάρωσης «Προοδευτικής Μυϊκής Χαλάρωσης» (ΠΜΧ) και του «Κατευθυνόμενου Οραματισμού» (ΚΟ) (Κατευθυνόμενη Εικονοποΐηση) στη μείωση του επιπέδου του άγχους των γονιών παιδιών με κακοήθεια που υποβάλλονται σε θεραπεία. Δείγμα και Μέθοδος: Πρόκειται για ΤΚΔ, με δυο παράλληλες, ισάριθμες ομάδες (1:1), με δοκιμασία (Τ0 μέτρηση) και επαναδοκιμασία (Τι μέτρηση), που πραγματοποιήθηκε σε δυο δημόσια νοσοκομεία Λευκωσίας και Αθήνας. Τυχαιοποιήθηκαν 54 γονείς παιδιών με κακοήθεια που υποβάλλονταν σε θεραπεία και πληρούσαν τα κριτήρια εισαγωγής. Οι συμμετέχοντες που τυχαιοποιήθηκαν στην ομάδα παρέμβαση: έλαβαν την παρέμβαση χαλάρωσης, με την βοήθεια ενός DVD. Η ομάδα ελέγχου δεν έλαβε οποιαδήποτε παρέμβαση πέρα την συνήθους φροντίδας. Οι μεταβλητές υπό μελέτη ήταν το συμπτωμάτων αγχώδους διαταραχής (Hamilton Anxiety Scale), η διάθεση (POMs Brief) και οι Στρατηγικές Αντιμετώπισης Αγχογόνων Καταστάσεων (ΣΑΑΚ) (The Ways of Coping Inventory) στις 3 εβδομάδες που διαρκούσε η παρέμβαση (πριν και μετά το τέλος των παρεμβάσεων) και οι αντικειμενικές μετρήσεις (Αρτηριακή Πίεση (ΑΤΊ). Καρδιακός Ρυθμός (ΚΡ), θερμοκρασία Δέρματος) κάθε εβδομάδα πριν και μετά από κάθε παρέμβαση. Αποτελέσματα: Υπήρξε μια στατιστικά σημαντική διαφορά στη μέση βαθμολογία των υποκειμένων της ομάδας παρέμβασης στην κλίμακα άγχους του Hamilton μεταξύ Τ0 μέτρηση και Τι μέτρηση σε αντίθεση με την ομάδα ελέγχου στην οποία δεν υπήρξε διαφορά. Το μέγεθος της επίδρασης για την ομάδα παρέμβασης ήταν μικρό προς μέτριο(Cohen s d=0.37). Στην ομάδα παρέμβασης ο συντελεστής συσχέτισης της βαθμολογίας στην κλίμακα άγχους του Hamilton στην Τ0και Τι μέτρηση ήταν r=0.843 (ρ<0.001) και στην ομάδα ελέγχου r=0.847 (ρ<0,001). Στην ομάδα παρέμβασης στην Τ0και την Τι, υπήρξε μια στατιστικά σημαντική μείωση στην αγχώδη διάθεση (ρ=0,036), στην ένταση (ρ=0.006). στην αϋπνία οριακά (ρ=0.058). στα γνωσιακά (δυσκολία συγκέντρωσης) (ρ=0.001) στα αναπνευστικά (ρ=0.031) και στα γαστρεντερικά συμπτώματα(ρ=0.036). Στην ομάδα ελέγχου υπήρξε μια στατιστικά σημαντική μείωση στην καταθλιπτική διάθεση (ρ=0,017), στα γενικά σωματικά συμπτώματα (τα αισθητηριακά) (ρ=0. .047) και στα αναπνευστικά συμπτώματα (ρ=0.030). Στην κλίμακα 'POMs Brief, παρατηρήθηκε μια στατιστικά σημαντική διαφορά στην ένταση κατά την Τ0 και Τι μέτρηση στην ομάδα παρέμβασης (ρ=0.027). Στις επιμέρους υποκλίμακες του ερωτηματολογίου POMs Brief, οι γονείς στην Τι μέτρηση στην ομάδα παρέμβασης δήλωσαν σημαντικά λιγότερο λυπημένοι (ρ=0.001). αποκαμωμένοι (ρ=0.026). ξεχασιάρηδες (ρ=0.050). σημαντικά λιγότερο σε ένταση και αγχωμένοι (ρ=0.031) και σημαντικά ποιό δραστήριοι (ρ=1.000). Η ανάλυση ANCOVA της συνολικής διάθεσης την τελευταία εβδομάδα συμπεριλαμβανομένης και της σημερινής των γονέων στη Τι μέτρηση, με σταθερό παράγοντα την ομάδα στην οποία ανήκει ο γονέας (παρέμβασης και ελέγχου) και ως συμμεταβλητή τη συνολική διάθεση στην Τ0 μέτρηση έδειξε ότι η αλληλεπίδραση ομάδας και διάθεσης ήταν στατιστικά σημαντική F (1,44)=11,65, ρ=0.001. Στην ομάδα παρέμβασης η ανάλυση γραμμικής παλινδρόμησης με εξαρτημένη] μεταβλητή τη διάθεση των γονέων στην Τ] μέτρηση, έδειξε πως από μόνη της η αυτεπάρκεια των γονέων να αντιμετωπίζουν μόνοι τους τα προβλήματά τους ερμηνεύει το 45% της παρατηρούμενης μεταβλητότητας της διάθεσης. Πιο συγκεκριμένα. για κάθε αύξηση της αυτεπάρκειας κατά 1 μονάδα η εκτιμώμενη μέση τιμή της διάθεσης αυξάνεται κατά 0,68 μονάδες. Στο ερωτηματολόγιο ΣΑΑΚ δεν παρατηρήθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές σε κανέναν από τους παράγοντες στην Τ0και Τι μέτρηση τόσο στην ομάδα παρέμβασης όσο και στην ομάδα ελέγχου. Υπήρξε μια στατιστικά σημαντική μείωση στη Συστολική Αρτηριακή Πίεση (ΣΑΠ) (ρ=0.030) μέσα στον χρόνο που γίνονταν οι μετρήσεις. Στον ΚΟ υπήρξε στατιστικά σημαντική μείωση (ρ=0.003) μέσα στον χρόνο που γίνονταν οι μετρήσεις (Partial Eta Squared=0.401). όπως και στην θερμοκρασία Δέρματος με στατιστικά σημαντική αύξηση (ρ<0.001) μέσα στον χρόνο που γίνονταν οι μετρήσεις (Partial Eta Squared=0.755). Συμπεράσματα: Είναι σημαντική η επίδραση του ΚΟ και της ΠΜΧ στη μείωση του άγχους, στη βελτίωση της διάθεσης και στη μείωση των τιμών των 3 ζωτικών σημείων της ΑΤΙ του ΚΡ και της θερμοκρασίας Δέρματος, των γονιών παιδιών με κακοήθεια. | URI: | https://hdl.handle.net/20.500.14279/493 | Rights: | Απαγορεύεται η δημοσίευση ή αναπαραγωγή, ηλεκτρονική ή άλλη χωρίς τη γραπτή συγκατάθεση του δημιουργού και κατόχου των πνευματικών δικαιωμάτων. | Type: | PhD Thesis | Affiliation: | Cyprus University of Technology |
Appears in Collections: | Διδακτορικές Διατριβές/ PhD Theses |
Files in This Item:
File | Description | Size | Format | |
---|---|---|---|---|
Theologia Tsitsi Diatrivi.pdf | 16.23 MB | Adobe PDF | View/Open |
CORE Recommender
Page view(s) 5
584
Last Week
0
0
Last month
3
3
checked on Dec 3, 2024
Download(s) 20
1,186
checked on Dec 3, 2024
Google ScholarTM
Check
Items in KTISIS are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.