Διερεύνηση μεθόδων αναβάθμισης βιοαερίου και μετατροπής διοξειδίου του άνθρακα σε βιομεθάνιο με χρήση σιδήρου μηδενικού σθένους και αναερόβιας λάσπης

Abstract

Είναι γεγονός πώς στην σύγχρονη εποχή, η μάζα των αποβλήτων που συσσωρεύονται είναι ένα μεγάλο πλήγμα τόσο για το περιβάλλον όσο για την καλή διαβίωση των ανθρώπων και των ζώων. Για αυτό τον λόγο, αξιοποιούνται αρκετές τεχνικές επεξεργασίας και απόρριψης αποβλήτων με έμφαση στην ασφάλεια και τη μείωση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Μια από αυτές είναι η αναερόβια χώνευση. Επίσης, η αλόγιστη χρήση των μη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, προξενεί περιβαλλοντικά προβλήματα, όπως την εκπομπή αερίων του θερμοκηπίου. Η αυξανόμενη ζήτηση ενέργειας καθιστά τα ορυκτά καύσιμα μη βιώσιμα για το μέλλον. Επομένως, ερευνητές ανά το παγκόσμιο εκκίνησαν ενέργειες προς εύρεση νέων πράσινων καυσίμων όπως είναι το υδρογόνο και το βιομεθάνιο. Η εξέταση της επίδρασης του σιδήρου μηδενικού σθένους (Fe0) στην αναερόβια λάσπη κάτω από υψηλές συγκεντρώσεις γλυκόζης (4,8,16 g/L). Λόγο της αντίδρασης: Fe0 + HCΟ3- + Η+ -> FeCΟ3 + Η2. Το διαλυμένο διοξείδιο του άνθρακα, που είναι το διττανθρακικό νάτριο δρα τόσο σαν αντιδρών με τον σίδηρο για παραγωγή υδρογόνου όσο και ως υπόστρωμα για τους υδρογονότροφους μεθανογόνους μικροοργανισμούς. Το διαλυμένο διοξείδιο του άνθρακα (ΗCO3-) προκύπτει από την βιοδιάσπαση της γλυκόζης. Κατόπιν επεξεργασίας των αποτελεσμάτων παρατηρήθηκε πως, οι βέλτιστες αναλογίες και σύσταση για παραγωγή μέχρι 96% βιομεθάνιο είναι 20 g/L GS-16g C-6H12O6 – 20 g Fe0 – 10g NaHCO3.