Ανάπτυξη και βελτιστοποίηση τεχνικής εκχύλισης υποβοηθούμενης με υπέρηχους για την ανάκτηση φαινολικώ αντιοξειδωτικών από το φυτό Cistus Salviifolius

Abstract

Η παρούσα εργασία στοχεύει στην βελτιστοποίηση της εκχύλισης υποβοηθούμενης από υπερήχους για την ανάκτηση αντιοξειδωτικών φαινολικών ενώσεων από το φυτό Cistus salviifolius L. (υπέργεια μέρη) χρησιμοποιώντας την μεθοδολογία απόκρισης επιφανειών. Έχει διεξαχθεί ο πειραματικός σχεδιασμός Box-Behnken ώστε να διερευνήσει την επίδραση τεσσάρων παραμέτρων και συγκεκριμένα: (i) ποσοστό αιθανόλης (50-90%, v/v), (ii) θερμοκρασία (40-80°C), (iii) αναλογία διαλύτη-στερεού (10-50 mL g-1) και (iv) χρόνος εκχύλισης (5-25 λεπτά), σε σχέση με τέσσερις αποκρίσεις: ολική περιεκτικότητα σε φαινόλες (TPC), συνολική περιεκτικότητα σε φλαβονοειδή (TFC), αντιοξειδωτική ικανότητα με τη μέθοδο DPPH (2,2-διφαινυλ-1-πικρυλυδραζυλίου) και αντιοξειδωτική ικανότητα με τη μέθοδο FRAP. Με βάση τον δείκτη επιθυμητότητας, η βελτιστοποίηση της εκχύλισης επιτεχύχθηκε με 50% (v/v) αιθανόλη, σε θερμοκρασία 80°C, χρησιμοποιώντας αναλογία διαλύτη-στερεού 32,24 mL g-1, για 21 λεπτά. Υπό βέλτιστες συνθήκες εκχύλισης, οι πειραματικές τιμές των TPC, TFC, του ποσοστού παρεμπόδισης αποχρωματισμού της ρίζας DPPH και της αντιοξειδωτικής ικανότητας FRAP ήταν 171.67 ± 4.69 mg GAE g-1, 26.87 ± 0.78 mg CE g-1, 81.31 ± 0.16%, και 1038.22 ± 7.69 μmol TE g-1, αντίστοιχα. Τα αποτελέσματα καταδεικνύουν ότι η μέθοδος, που αναπτύχθηκε είναι κατάλληλη για την εκχύλιση υποβοηθούμενης από υπερήχους για την μέγιστη ανάκτηση αντιοξειδωτικών φαινολικών ενώσεων από το φυτό C. salviifolius L. για ποικίλες εφαρμογές στην βιομηχανία τροφίμων και φαρμακευτική.