Please use this identifier to cite or link to this item:
https://hdl.handle.net/20.500.14279/19512| DC Field | Value | Language |
|---|---|---|
| dc.contributor.advisor | Κούτα, Χριστιάνα | - |
| dc.contributor.author | Χωραττάς, Αριστείδης | - |
| dc.date.accessioned | 2021-01-22T12:04:57Z | - |
| dc.date.available | 2021-01-22T12:04:57Z | - |
| dc.date.issued | 2020 | - |
| dc.identifier.uri | https://hdl.handle.net/20.500.14279/19512 | - |
| dc.description | Introduction: Breathlessness is the most common and refractory symptom in lung cancer patients. Beyond the pharmacological management of breathlessness, various educational programmes have been developed and implemented primarily at the hospital setting and only a scarce number of these educational programmes were intended for implementation at the home setting. Aim: Implementation of a nurse-led educational programme for the management of breathlessness in lung cancer patients and their family caregivers at home. Method: This was a randomized feasibility study undertaken between February 2017 and October 2018. Patients were recruited through referral from their oncologists and the family caregivers were named by the patients. The sample consisted of 19 patients and their family caregivers (n=19), that were allocated either to the intervention (n=11+11) or to the control group (n=8+8). The effectiveness of the intervention on patients’ breathlessness was assessed using spirometry and the mBorg and VAS- Breathlessness scales. For assessing the effect of the intervention on the anxiety and depression of both patients and family caregivers, the HADS scale was used and for family caregiver’s burden the ZBI questionnaire was applied. The process of the programmes’ implementation and assessment lasted for 4 weeks. Results: Through the intervention (educational program), patients' breathlessness and anxiety improved in the intervention group (mean difference -0.8 and -1.4, respectively), while in the control group they worsened (mean difference +1.1 and +3.3, respectively). Statistical significance was present in the comparisons of the distress due to breathlessness (p<0,001) and of the anxiety levels (p=0,027). There was no improvement in patients' depression levels and lung function test (LFT) in either group. High positive correlation was found between breathlessness and distress (r=0.423, p=0,071), moderate correlation with anxiety (r=0.384, p=0,105) and low correlation with depression (r=0.279, p=0,247). High positive correlation was observed between breathlessness and anxiety of patients and their family caregivers (p <0.05) while low positive correlation was observed in depression (p=0,266). In relation to the effect of the intervention on family caregivers improvement was shown in the anxiety and burden parameters and no change in the depression levels in the intervention group, whereas in the control group there was a worsening in all parameters. Conclusions: It is of paramount importance to support patients and family caregivers in coping with breathlessness at home. The effectiveness of the educational intervention is evident from the results of the present study despite the small sample size. Implementation of such programs is considered necessary to improve patients’ and family caregivers’ quality of life. In order for the educational program to be adopted in Cyprus’ home-care nursing practice a larger scale study is required. | en_US |
| dc.description.abstract | Εισαγωγή: Η αναπνευστική δυσχέρεια είναι το συχνότερο σύμπτωμα στους ασθενείς με καρκίνο του πνεύμονα. Για την αντιμετώπιση της έχουν αναπτυχθεί διάφορα εκπαιδευτικά προγράμματα τα οποία εφαρμόζονται εντός νοσοκομειακού περιβάλλοντος. Υπάρχουν ελάχιστα εκπαιδευτικά προγράμματα για στήριξη των ασθενών με αναπνευστική δυσχέρεια κατ’ οίκον. Σκοπός: Εφαρμογή εκπαιδευτικού προγράμματος για στήριξη των ασθενών με αναπνευστική δυσχέρεια εξαιτίας καρκίνου του πνεύμονα και των οικογενειακών φροντιστών τους, στη διαχείριση του συμπτώματος στο σπίτι. Υλικά- Μέθοδος: Εφαρμόστηκε τυχαιοποιημένη έρευνα σκοπιμότητας η οποία διήρκησε από τον Φεβρουάριο του 2017 έως και τον Οκτώβριο του 2018. Η δειγματοληψία έγινε κατόπιν παραπομπής των ασθενών από ογκολόγο, με καθορισμένα κριτήρια επιλογής ενώ οι οικογενειακοί φροντιστές ορίστηκαν από τους ίδιους τους ασθενείς. Το δείγμα αποτέλεσαν 19 ασθενείς με αναπνευστική δυσχέρεια και οι αντίστοιχοι οικογενειακοί φροντιστές τους (ν=19), ν=11 (+11) στην ομάδα παρέμβασης και ν=8 (+8) στην ομάδα ελέγχου. Η επίδραση στην αναπνευστική δυσχέρεια στους ασθενείς αξιολογήθηκε μέσω σπιρομέτρησης και με τις κλίμακες MBORG και VASBreathlessness. Για την αξιολόγηση του άγχους και της κατάθλιψης χρησιμοποιήθηκε η κλίμακα HADS. Η αναπνευστική δυσχέρεια των ασθενών αξιολογήθηκε και από τους οικογενειακούς φροντιστές τους με τη χρήση της κλίμακας HADS. Η επίδραση της παρέμβασης στους οικογενειακούς φροντιστές αξιολογήθηκε με τα εργαλεία ZBI για την επιβάρυνση και HADS για το άγχος και την κατάθλιψη. Η διαδικασία εφαρμογής είχε διάρκεια συνολικά 4 εβδομάδες. Αποτελέσματα: Μέσα από την εφαρμογή της παρέμβασης (εκπαιδευτικό πρόγραμμα) η αναπνευστική δυσχέρεια των ασθενών και το άγχος παρουσιάζουν βελτίωση στην ομάδα παρέμβασης (μέση διαφορά -0,8 και -1.4 αντίστοιχα), ενώ στην ομάδα ελέγχου παρουσιάζουν επιδείνωση (μέση διαφορά +1.1 και +3.3 αντίστοιχα). Στατιστική σημαντικότητα παρουσιάζεται στην επίδραση της παρέμβασης στη δυσφορία εξαιτίας της αναπνευστικής δυσχέρειας (p<0,001) και στα επίπεδα του άγχους (p=0,027). Δεν παρουσιάζεται βελτίωση στα επίπεδα κατάθλιψης των ασθενών και στην λειτουργία των πνευμόνων (LFT) σε καμία από τις δύο ομάδες. Παρουσιάζεται υψηλή θετική συσχέτιση μεταξύ της αναπνευστικής δυσχέρειας και της δυσφορίας από αυτήν (r=0.423, p=0,071), μέτρια συσχέτιση με το άγχος (r=0.384, p=0,105) και χαμηλή συσχέτιση με την κατάθλιψη (r=0.279, p=0,247). Υψηλή θετική συσχέτιση παρατηρείται μεταξύ των μετρήσεων της αναπνευστικής δυσχέρειας και του άγχους των ασθενών και των οικογενειακών φροντιστών τους (p<0,05) ενώ παρατηρείται χαμηλή θετική συσχέτιση όσον αφορά την κατάθλιψη (p=0,266). Σε σχέση με την επίδραση της παρέμβασης στους οικογενειακούς φροντιστές στην ομάδα παρέμβασης παρουσιάζεται βελτίωση στις παραμέτρους του άγχους και της επιβάρυνσης και δεν υπάρχει μεταβολή στα επίπεδα κατάθλιψης, ενώ αντίθετα στην ομάδα ελέγχου παρουσιάζεται επιδείνωση σε όλες τις παραμέτρους. Συμπεράσματα: Είναι πρωτίστης σημασίας η στήριξη των ασθενών και των οικογενειακών φροντιστών για την αντιμετώπιση της αναπνευστικής δυσχέρειας στο σπίτι. Η αποτελεσματικότητα της εκπαιδευτικής παρέμβασης διαφαίνεται μέσα από τα αποτελέσματα της παρούσας έρευνας παρά τον μικρό αριθμό του δείγματος. Η εφαρμογή τέτοιων προγραμμάτων κρίνεται ως αναγκαία για την βελτίωση της ποιότητας ζωής ασθενώ και οικογενειακών φροντιστών. Η υιοθέτηση του εκπαιδευτικού προγράμματος στην κατ' οίκον νοσηλευτική πρακτική της Κύπρου μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσω διεξαγωγής μεγαλύτερης κλίμακας έρευνας. | en_US |
| dc.format | en_US | |
| dc.language.iso | el | en_US |
| dc.publisher | Τμήμα Νοσηλευτικής, Σχολή Επιστημών Υγείας, Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου | en_US |
| dc.rights | Απαγορεύεται η δημοσίευση ή αναπαραγωγή, ηλεκτρονική ή άλλη χωρίς τη γραπτή συγκατάθεση του δημιουργού και κάτοχου των πνευματικών δικαιωμάτων. | en_US |
| dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/ | * |
| dc.subject | Αναπνευστική δυσχέρεια | en_US |
| dc.subject | Κρακίνος του πνεύμονα | en_US |
| dc.subject | Νοσοκομειακό περιβάλλον | en_US |
| dc.subject | Εκπαιδευτικό πρόγραμμα | en_US |
| dc.subject.other | Breathlessness | en_US |
| dc.subject.other | Lung cancer | en_US |
| dc.subject.other | Nurse-led educational programme | en_US |
| dc.subject.other | Nurse-led educational programme | en_US |
| dc.title | Εφαρμογή κατ' οίκον εκπαιδευτικού προγράμματος για ασθενείς και οικογενειακούς φροντιστές για διαχείριση της αναπνευστικής δυσχέρειας εξαιτίας καρκίνου του πνεύμονα | en_US |
| dc.type | PhD Thesis | en_US |
| dc.affiliation | Cyprus University of Technology | en_US |
| dc.description.members | Ευριδίκη Παπασταύρου, Ανδρέας Χαραλάμπους | en_US |
| dc.relation.dept | Department of Nursing | en_US |
| dc.description.status | Completed | en_US |
| cut.common.academicyear | 2019-2020 | en_US |
| dc.relation.faculty | Faculty of Health Sciences | en_US |
| item.grantfulltext | open | - |
| item.languageiso639-1 | el | - |
| item.cerifentitytype | Publications | - |
| item.openairecristype | http://purl.org/coar/resource_type/c_db06 | - |
| item.openairetype | doctoralThesis | - |
| item.fulltext | With Fulltext | - |
| crisitem.author.dept | Department of Nursing | - |
| crisitem.author.faculty | Faculty of Health Sciences | - |
| crisitem.author.orcid | 0000-0002-2079-638X | - |
| crisitem.author.parentorg | Faculty of Health Sciences | - |
| Appears in Collections: | Διδακτορικές Διατριβές/ PhD Theses | |
Files in This Item:
| File | Description | Size | Format | |
|---|---|---|---|---|
| Χωραττάς Α._πλήρες κείμενο.pdf | Πλήρες κείμενο | 3.21 MB | Adobe PDF | View/Open |
CORE Recommender
Page view(s) 50
387
Last Week
0
0
Last month
2
2
checked on Nov 7, 2024
Download(s) 10
247
checked on Nov 7, 2024
Google ScholarTM
Check
This item is licensed under a Creative Commons License
