Αξιολόγηση των μεθόδων εκτίμησησ της διάβρωσης του χάλυβα οπλισμού σκυροδέματος

Abstract

Η πτυχιακή αυτή διατριβή ασχολείται με το θέμα της διάβρωσης του χάλυβα οπλισμού του σκυροδέματος και με τις βασικότερες μη καταστρεπτικές μεθόδους εκτίμησής της. Οι μέθοδοι που εξετάζονται είναι το half cell potential, το concrete resistivity και το LPR/corrosion rate. Βασικός σκοπός της μελέτης είναι να αναπτυχθεί ένα μοντέλο εκτίμησης της πραγματικής κατάστασης διάβρωσης ενός μέλους από οπλισμένο σκυρόδεμα όταν χρησιμοποιούνται οι τρεις μέθοδοι. Η διαδικασία που ακολουθήθηκε περιλαμβάνει αξιολόγηση των εργαστηριακών αποτελεσμάτων των τριών μεθόδων συγκρίνοντας τα με την πραγματική κατάσταση διάβρωσης και, βάσει της αξιολόγησης, στάθμιση των μεθόδων. Η βιβλιογραφική ανασκόπηση της μελέτης αναλύει τη διάβρωση του χάλυβα οπλισμού ως ηλεκτροχημικό φαινόμενο με εκτενείς αναφορές στο μηχανισμό που τη δημιουργεί, στις αιτίες της, στα στάδιά της και στις μορφές που λαμβάνει. Επίσης επεξηγούνται οι σημαντικότερες επιπτώσεις της διάβρωσης και ο τρόπος με τον οποίο υποβαθμίζουν την ποιότητα του οπλισμένου σκυροδέματος και περιγράφονται με λεπτομέρεια οι τρεις μη καταστρεπτικές μέθοδοι. Στη συνέχεια, περιγράφεται η πειραματική διαδικασία που ακολουθήθηκε και παρουσιάζονται τα αποτελέσματα των μετρήσεων και των δοκιμών που πραγματοποιήθηκαν σε δοκούς από οπλισμένο σκυρόδεμα με διαφορετικό ποσοστό χλωριούχου νατρίου. Ακολούθως, γίνεται σύγκριση των μετρήσεων των τριών μεθόδων με την πραγματική κατάσταση διάβρωσης, που αποκαλύφτηκε με το σπάσιμο των δοκών, από την οποία προκύπτει η στάθμιση των μεθόδων και η παραγωγή του μοντέλου. Επίσης τα αποτελέσματα των μετρήσεων προσεγγίζονται πιθανολογικά. Τέλος, αναλύονται τα βασικότερα συμπεράσματα που εξήχθησαν κατά την πραγματοποίηση της διατριβής. Το σημαντικότερο από αυτά είναι ότι, μεταξύ των τριών μεθόδων, το half cell potential είναι το πιο ακριβές όταν η διάβρωση βρίσκεται ακόμα στο στάδιο της έναρξης.