Ποιότητα ζωής μετά από έμφραγμα μυοκαρδίου

Abstract

Εισαγωγή: Μια από τις συχνότερες καρδιοπάθειες η οποία ταλαιπωρεί τον άνθρωπο την σήμερον ημέρα είναι το έμφραγμα του μυοκαρδίου. Το ΕΜ είναι μια πάθηση η οποία οφείλεται σε αιφνίδια απόφραξη ενός κλάδου των στεφανίων αρτηριών λόγω ρήξης ή διάβρωσης της αθηρωματικής πλάκας και δημιουργίας θρόμβου, ο οποίος αποφράσσει πλήρως την υπεύθυνη στεφανιαία αρτηρία με αποτέλεσμα την διακοπή της κυκλοφορίας του αίματος. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τη νέκρωση μιας περιοχής του μυοκαρδίου. Αυτή η πάθηση προκαλεί πολλά προβλήματα στους επιζώντες και διαφοροποιεί τον τρόπο ζωής τους. Σκοπός: Η αξιολόγηση της ποιότητας ζωής των ασθενών μετά από έμφραγμα μυοκαρδίου, και η διερεύνηση των παραγόντων οι οποίοι βελτιώνουν ή επιδεινώνουν την κατάσταση της υγείας τους και τον τρόπο ζωής τους. Υλικό και μέθοδος: Η αναζήτηση των άρθρων που αποτελούν το αντικείμενο της παρούσας ανασκόπηση έγινε στις ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων «Medline, Pub Med, Cinahl και Google Scholar» χρησιμοποιώντας συνδυασμούς των λέξεων κλειδιά: “quality of life, health related quality of life, outcomes, myocardial infarction» από το 2009 μέχρι το 2013 σε όλους τους πιθανούς συνδυασμούς (AND, OR). Αποτελέσματα: Οι ασθενείς > 65 ετών είχαν χαμηλότερα σκορ από τους υπόλοιπους στις κλίμακες και στα ερωτηματολόγια (p 0,005). Η ανάλυση του PTSS έδειξε ότι οι περισσότερες μέρες νοσηλείας (p<0.01), το νεαρότερο της ηλικίας (p<0.05), η σοβαρότερη απειλή για θάνατο (p<0.01) και το σοβαρότερο του ΕΜ (p<0.05) αυξάνουν την πιθανότητα για ΟΔΣ. Αντίθετα οι ασθενείς με βελτιωμένη υποστήριξη είχαν καλύτερα αποτελέσματα, συμπεριλαμβανομένου υψηλότερης ποιότητας ζωής σε συγκεκριμένες ασθένειες (p<0.002), υψηλότερη γενικότερα νοητική λειτουργία (p<0.002) και λιγότερα καταθλιπτικά συμπτώματα (p<0.002). Οι ασθενείς με διαδερμική στεφανιαία παράκαμψη είχαν υψηλότερο σκορ στο EQ-5D (p<0.004) από εκείνους που δεν έκαναν. Επίσης οι γυναίκες παρουσίασαν χαμηλότερα αποτελέσματα στην PCS σε σύγκριση με τους άντρες . Συμπεράσματα: Φτωχότερη ποιότητα ζωής φάνηκε να υπάρχει σε ασθενείς οι οποίοι ήταν πιο μεγάλης ηλικίας, ασθενείς οι οποίοι είχαν χαμηλό υποστηριχτικό δίχτυο και ασθενείς οι οποίοι δεν ακολούθησαν κάποια χειρουργική επέμβαση. Σημαντικές διαφορές βρέθηκαν ανάμεσα στα δύο φύλα με τις γυναίκες να έχουν χειρότερη πρόγνωση.