Διερεύνηση της αποτελεσματικότητας της τοπικής χρήσης καραμέλας λεμονιού και μελιού σε ασθενείς με καρκίνο του θυρεοειδούς αδένα μετά από θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο I131 (NCT 01833650)

Abstract

Εισαγωγή: η θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο I131 σε ασθενείς με καρκίνο του θυρεοειδούς αδένα προκαλεί πολυδιάστατες επιπτώσεις σε όλους τους τομείς της ποιότητας ζωής των πασχόντων, με επίκεντρο τις φυσικές επιπτώσεις όπως είναι η σιαλαδενίτιδα και η ξηροστομία. Η σιαλαδενίτιδα ή ξηροστομία μπορεί: να αναπτυχθούν αμέσως μετά το RAIT, ή και μήνες αργότερα, να είναι παροδικές ή και μόνιμες. Παρά τις συνεχιζόμενες προσπάθειες πρόληψης και αντιμετώπισης της σιαλαδενίτιδας και της ξηροστομίας, η διαχείριση για τη μείωση της βλάβης των σιελογόνων αδένων είναι ανεπαρκής. Υπάρχουν διάφορα φαρμακευτικά σκευάσματα που χρησιμοποιούνται αλλά δεν προσφέρουν αποτελεσματική διαχείριση αυτών των παρενεργειών .Επίσης, η αποτελεσματικότητα της συμπληρωματικής θεραπείας μέσα από την υφιστάμενη βιβλιογραφία είναι αντικρουόμενη. Θεωρείται σημαντικό να καθοριστεί ο βέλτιστος χρόνος έναρξης αυτής της συμπληρωματικής θεραπείας, προκειμένου να προληφθούν ή να μειωθούν οι αναφερόμενες επιπλοκές με απώτερο σκοπό τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών. Σκοπός: η παρούσα ερευνητική εργασία έχει σκοπό να διερευνήσει την αποτελεσματικότητα της χρήσης του μελιού ως συμπληρωματική παρέμβαση στη μείωση της βλάβης των σιελογόνων αδένων που προκαλείται από τη θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο I131 σε ασθενείς με καρκίνο του θυρεοειδούς αδένα. Πιο συγκεκριμένα, η αποτελεσματικότητα του μελιού θα αξιολογηθεί με βάση: 1) τη λειτουργικότητα των σιελογόνων αδένων (τη συσσώρευση ιωδίου στους παρωτιδικούς αδένες) , 2) το βαθμό σιαλαδενίτιδας που θα παρουσιάσουν οι συμμετέχοντες, 3) το βαθμό ξηροστομίας που θα παρουσιάσουν και 4) την ποιότητα ζωής των συμμετεχόντων. Επιπρόσθετα, θα διερευνηθεί η καταλληλότερη και αποτελεσματικότερη χρονική περίοδος χορήγησης της καραμέλας λεμονιού και του μελιού. Δείγμα και μέθοδος: πρόκειται για μια τυχαιοποιημένη μελέτη παρέμβασης και διαχρονικής παρακολούθησης. Η έρευνα διεξήχθη σε Ογκολογικό Κέντρο της Κύπρου και οι συμμετέχοντες που συμπεριελήφθησαν στην έρευνα ήταν 120 ασθενείς μετά από θυρεοειδεκτομή λόγω καρκίνου του θυρεοειδούς αδένα και οι οποίοι υποβλήθηκαν σε θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο I131 στο Ογκολογικό Κέντρο της Τράπεζας Κύπρου κατά τη χρονική περίοδο Ιανουαρίου 2014 - Ιανουαρίου 2018. Η ομάδα Α (ελέγχου) αποτελείτο από τα άτομα που λάμβαναν τη συνήθη αγωγή (καραμέλες με λεμόνι) αμέσως μετά τη χορήγηση του I131.Οι συμμετέχοντες στις ομάδες Β, Γ και Δ (παρέμβασης) πιπίλιζαν μία καραμέλα λεμονιού κάθε δύο-τρεις ώρες και ενδιάμεσα έκαναν τέσσερις στοματικές πλύσεις με διάλυμα από μέλι ανθέων, αμέσως μετά, 12 ώρες και 24 ώρες αντίστοιχα , μετά τη χορήγηση του I131 για διάρκεια τεσσάρων ημερών. Όλοι οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν τρία ερωτηματολόγια σε τρεις χρονικές περιόδους: πριν την έναρξη της παρέμβασης, ένα μήνα μετά, και ένα χρόνο μετά τη θεραπεία με ιώδιο. Επίσης, μία κλίμακα αξιολόγησης της σιαλαδενίτιδας χρησιμοποιείτο για την αξιολόγηση των σιελογόνων αδένων στις ίδιες χρονικές περιόδους όπου γινόταν η συμπλήρωση των ερωτηματολογίων. Επιπρόσθετα, τα δύο Whole Body Scan(ROIs) τα οποία γίνονταν σε προκαθορισμένες περιόδους (8 μέρες και ένα χρόνο μετά τη θεραπεία) είχαν χρησιμοποιηθεί ως μέτρο αντικειμενικής αξιολόγησης των σιελογόνων αδένων. Αποτελέσματα: το μέγεθος επίδρασης μελετήθηκε με το δείκτη Cohne’s D. Η επίδραση της παρέμβασης μελετήθηκε με τη χρήση Μικτών Μοντέλων (Mixed Models). Η παρέμβαση διαφάνηκε πιο αποτελεσματική στην ομάδα Δ (όπου οι πάσχοντες άρχισαν τη χρήση μελιού μετά από 24 ώρες) σε σχέση με τις άλλες ομάδες,. Σε όλες τις μετρήσεις διαφαίνεται ότι τα άτομα στην ομάδα Δ υποφέρουν από χαμηλότερο βαθμό σιαλαδενίτιδας και ξηροστομίας, έχουν λιγότερη συσσώρευση ιωδίου στους παρωτιδικούς αδένες και η ποιότητα ζωής τους είναι καλύτερη. Διαφάνηκε ότι υπάρχει στατιστικά σημαντική αλληλεπίδραση Ομάδας και Χρόνου ως προς το επίπεδο Ξηρό στόμα (ΟμάδαD * Χρόνος = -8,445, p= 0.082), το επίπεδο Πόνου (ΟμάδαD * Χρόνος = -7,3, p= 0.024), το επίπεδο δυσκολίας στην κατάποση (ΟμάδαD * Χρόνος = -7,77, p= 0.03). Το μέσο επίπεδο ROIS μόνο στην ομάδα Α, στην οποία λάμβαναν μόνο καραμέλα, αυξήθηκε στη δεύτερη μέτρηση ανεβαίνοντας στο 3459 (4707) με ένα μέτριο μέγεθος διαφοράς (Cohen’s D = 0.50), ενώ στις υπόλοιπες ομάδες μειώθηκε. Γενικότερα, η παρέμβαση ήταν πιο αποτελεσματική στην ομάδα Δ σε σχέση με όλες τις άλλες ομάδες , συνεπώς υποστηρίζεται η έναρξη της χρήσης καραμέλας και μελιού 24 ώρες μετά την θεραπεία. Συμπεράσματα: τα αποτελέσματα της παρούσας έρευνας δείχνουν ότι η χρήση του μελιού υπό μορφή στοματικού διαλύματος 24 ώρες μετά τη θεραπεία μπορεί να συμβάλει θετικά στη βελτίωση της σιαλαδενίτιδας και της ξηροστομίας που αναπτύσσουν τα άτομα μετά από τη θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο I131. Επιπλέον, μπορεί να μειώσει τη συσσώρευση ιωδίου στους σιελογόνους αδένες και να βελτιώσει την ποιότητα ζωής τους. Τέλος, φαίνεται ότι δύναται να βοηθά στη μείωση του στοματικού πόνου, καθώς και να μειώσει τη δυσκολία για κατάποση.