H Διερεύνηση των επιπτώσεων, των μεθόδων αντιμετώπισης της Rh- αιμολυτική νόσου των νεογνών

Abstract

Εισαγωγή: Η αιμολυτική νόσος του νεογέννητου, επίσης γνωστή ως αιμολυτική ασθένεια του εμβρύου και του νεογνού (HDN, HDFN), ή ερυθροβλάστωση του εμβρύου, είναι μια κατάσταση που αναπτύσσεται σε ένα έμβρυο όταν τα μόρια IgG που παράγονται από τη μητέρα περνούν στο έμβρυο μέσα από τον πλακούντα. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας εργασίας υπήρξε η διερεύνηση των επιπτώσεων και , των μεθόδων αντιμετώπισης της Rh – αιμολυτική νόσου των νεογνών. Υλικό και Μέθοδος: Η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε ήταν η αναζήτηση της σχετικής ελληνικής και διεθνούς βιβλιογραφίας σε βάσεις δεδομένων ( PubMed, Cinahl, Scholar) με λέξεις κλειδιά (RhD negative ή Rhesus D negative), (rhesus incompatibility ή Anti-D prophylaxis ή rh incompatibility ), (hemolytic disease of the newborn ή HDFN) σε όλους τους πιθανούς συνδυασμούς. Αποτελέσματα: Η αναζήτησή κατέληξε σε 6 μελέτες, που πληρούσαν τα προκαθορισμένα κριτήρια. Μέσα από την αναζήτηση της βιβλιογραφίας διαπιστώθηκαν οι τρόποι πρόληψης και αντιμετώπισης της νόσου. Η αιμολυτική νόσος που εμφάνιζαν τα νεογνά ήταν αποτέλεσμα του Rh αρνητικό που είχαν οι μητέρες, και σε πολλές περιπτώσεις τα στοιχεία έδειξαν πως υπήρχαν και επιπλοκές τόσο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης όσο και κατά τη διάρκεια της γέννησης. Δεν υπήρξε συσχέτιση μεταξύ του αριθμού των IUTs και της διάρκειας της φωτοθεραπείας ή του αριθμού των μεταγγίσεων ανταλλαγής. Επίσης δεν υπήρχε διαφορά στη μέση διάρκεια της φωτοθεραπείας και στις περιπτώσεις αποτυχίας της φωτοθεραπείας ή σημαντικών διαφοροποιήσεων της χολερυθρίνης στον ορό. Τα νεογνά που είχαν αναπτύξει νεογνική υπερχολερυθριναιμία αντιμετωπίστηκαν είτε μόνο με έκθεση σε ηλιακή ακτινοβολία είτε με φωτοθεραπεία. Τα νεογνά τα οποία είχαν αναπτύξει αναιμία κατά την γέννηση τους παρακολουθήθηκαν και εξετάστηκαν αν έχρηζαν μετάγγιση. Η αναλογία των βρεφών με χολόσταση ήταν σημαντικά χαμηλότερη στην ομάδα PB. Συμπεράσματα: Η αιμολυτική ασθένεια των νεογέννητων βρίσκεται σε απόλυτη αλληλεπίδραση μεταξύ της μητέρα και του βρέφους. Θεραπεία υπάρχει ακόμη και αν υπάρχουν ακόμη αναφερθείσες περιπτώσεις αποτυχιών. Το RhD παραμένει το πιο σημαντικό αντιγόνο που συμβάλλει στην HDFN. Η ανοσοποίηση του RhD φαίνεται πιθανότερο να προκληθεί από εμβρυϊκή μητρική αιμορραγία κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης στις περιπτώσεις όπου δεν εφαρμόζεται RAADP. Το ποσοστό επιβίωσης μετά την IUT για ύδρωπα μωρά είναι αρκετά υψηλό.