Ανάπτυξη συνδυασμένης μεθόδου όζοντος-βιοαποκατάστασης για επεξεργασία απόβλητων γεωτρήσεων υδρογονανθράκων

Abstract

Η αύξηση του πληθυσμού και του βιοτικού επιπέδου οδήγησαν τον άνθρωπο στην υπερεκμετάλλευση των φυσικών πόρων κάτι που έχει ως φυσικό επακόλουθο την εξάντληση πολύτιμων, μη ανανεώσιμων φυσικών πόρων και σοβαρές περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Κατά την εξόρυξη των υδρογονανθράκων προκύπτει μεγάλη μάζα αποβλήτων τα οποία αποτελούν κίνδυνο για τον άνθρωπο και το φυσικό περιβάλλον. Τα απόβλητα που προκύπτουν είναι κυρίως τα ΑΓ τα οποία έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε έλαια, γι’ αυτό η επεξεργασία και η διάθεση τους πρέπει να γίνεται με προσοχή. Στην παρούσα πτυχιακή εργασία εξετάζονται δύο τρόποι επεξεργασίας των αποβλήτων αυτών, η οζόνωση και η κομποστοποίηση. Η οζόνωση στοχεύει στην μείωση της περιεκτικότητας σε κατάλοιπα λιπαντικών ελαίων στα ΑΓ και η κομποστοποίηση στην εκμετάλλευση των ΑΓ ως πρώτη ύλη για την παραγωγή ενός προϊόντος προστιθέμενης αξίας. Το προϊόν που προκύπτει είναι το εδαφοβελτιωτικό. Αξιολογήθηκαν οι διεργασίες της οζόνωσης και της κομποστοποίησης ως μεμονωμένες διεργασίες, μελετήθηκαν οι βέλτιστες παράμετροι για την επεξεργασία των ΑΓ και αξιολογήθηκε το προϊόν της κομποστοποίησης με βάση τα αποτελέσματα. Στην διαδικασία οζόνωσης προέκυψε ότι η προσθήκη υγρασίας δεν ευνοεί την διαδικασία, το ιδανικό pH ορίστηκε στην τιμή 11.5 και η διάρκεια της διαδικασίας ορίστηκε στις τρείς ώρες. Με το πέρας 3 ωρών οζόνωσης η περιεκτικότητα σε κατάλοιπα λιπαντικών ελαίων μειώθηκε από 5.56% σε 3.75%. Στην διαδικασία της κομποστοποίησης έγινε προσθήκη επιπρόσθετων υλικών με σκοπό την αύξηση της μικροβιακής δραστηριότητας. Σε όλες τις κομποστοποιήσεις έγινε προσθήκη πράσινων κλαδεμάτων. Σε ένα από τα πειράματα προστέθηκε αφυδατωμένη λάσπη και σε ένα άλλο πείραμα προστέθηκε χώμα μολυσμένο με υδρογονάνθρακα. Από τα αποτελέσματα αποδείχθηκε ότι η αφυδατωμένη λάσπη έχει θετικότερα αποτελέσματα στην κομποστοποίηση λόγο της εντονότερης αύξησης της μικροβιακής δραστηριότητας. Στις διεργασίες της κομποστοποίησης η περιεκτικότητα σε κατάλοιπα λιπαντικών ελαίων μειώθηκε σε μεγάλο βαθμό ιδιαίτερα στο πείραμα 1. Συγκεκριμένα στο πείραμα 1 η περιεκτικότητα από 2.27% έφτασε στο 0.35%, στο πείραμα 2 η περιεκτικότητα από 3.04% έφτασε στο 1.91% και στο πείραμα 3, η περιεκτικότητα από 1.65% σε 0.36%. Τα αποτελέσματα που προέκυψαν φανερώνουν αρκετά καλές προοπτικές όσον αφορά την επεξεργασία των συγκεκριμένων αποβλήτων με τις μεθόδους αυτές.