Πως επηρεάζεται ασφάλεια της ναυσιπλοίας με τις νομοθεσίες και νέες τεχνολογείς που εφαρμόζονται ανά το παγκόσμιο

Abstract

Η παρούσα μεταπτυχιακή εργασία με τίτλο ΠΩΣ ΕΠΗΡΕΑΖΕΤΑΙ Η ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΗΣ ΝΑΥΣΙΠΛΟΙΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΕΣ ΚΑΙ ΝΕΕΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΕΣ ΠΟΥ ΕΦΑΡΜΟΖΟΝΤΑΙ ΑΝΑ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ, έγινε με σκοπό να εξαχθούν στατιστικά συμπεράσματα για το πως η νομοθέτηση και η υιοθέτηση νέων διεθνών κανονισμών καθώς και η εφαρμογή καινοτόμων τεχνολογιών ή βελτίωση των ήδη υφισταμένων, επηρεάζουν θετικά, αρνητικά ή είναι ανεξάρτητα της ύπαρξης θαλάσσιων ατυχημάτων με εμπορικά πλοία. Η κύρια ερευνητική μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε ήταν πρωτίστως διαδυκτιακή και μετέπειτα βιβλιογραφική με συλλογή δευτερογενών στοιχείων, διασταύρωση και παρουσίαση τους με στατιστική επεξεργασία δεδομένων. Επίσης τα στοιχεία αυτά ήταν χρήσιμα για την κατανόηση των διαστάσεων και επιπτώσεων που προκύπτουν από τα ναυτικά ατυχήματα, ανεξαρτήτως είδους, μεγέθους, όγκου του πλοίου, σημαίας κ.α. Οι μεταβλήτες που εξετάστηκαν στην ουσία αφορούσαν πρωτίστως τα άμεσα αίτια του ατυχήματος, όπως ο καιρός, παλαιότητα πλοίων, πειρατεία, ο ακούσιος ή εκούσιος ανθρώπινος παράγοντας, και τα έμμεσα αίτια όπως τη μη ύπαρξη και/ή μη συμμόρφωση με τους κανόνες ασφαλείας, έλλειψη τεχνολογίας, ή την πιθανή ανοχή στην ασφάλεια που προσφέρει μια σημαία ευκαιρίας. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, τα 322 ατυχήματα που καταγράφηκαν στην εργασία συνέβηκαν από το 1989 έως το τρέχον έτος. Τα περισσότερα ατυχήματα καταγράφηκαν την οκταετία 2004 - 2011, την τελευταία δηλαδή περίοδο ναυτιλιακής άνθησης. Τα περισσότερα ατυχήματα συνέβησαν σε πλοία της νεαρότερης ηλικιακής ομάδας μεταξύ 1-5 χρόνων, αποτέλεσμα που είναι μη αναμενόμενο. Το 79,5% των ατυχημάτων δεν είχε θανάτους ενώ το 87% των ατυχημάτων δεν είχε τραυματίες. Το ανθρώπινο λάθος είναι η βασική αιτία των ατυχημάτων, και ακολουθούν το structural failure, η κακοκαιρία και η απειρία προσωπικού. Σημαντικό συμπέρασμα που προέκυψε κατά την έρευνα είναι ότι οι δελεαστικές προσφορές κάθε χώρας έχουν ως αποτέλεσμα την ενίσχυση της μέχρι τώρα θεωρείας,ότι στα περισσότερα ατυχήματα εμπλέκονται ως χώρες νηολόγησης, οι λεγόμενες σημαίες ευκαιρίας, που ευθύνονται για την ανοχή στην έλλειψη ασφάλειας. Παρόλο που είναι αναμενόμενο ότι η εφαρμογή νέων κανονισμών, η ανάπτυξη νέων τεχνολογιών και η βελτίωση των ήδη υφισταμένων, βοηθούν και θα βοηθήσουν στο μέλλον στη μείωση των ατυχημάτων και κατ΄επέκταση στη μείωση των θανάτων και τραυματισμών στη θάλασσα, δεν κατέστει δυνατό να εξαχθεί ως συμπέρασμα σε αυτή την εργασία λόγω του μικρού σχετικά μεγέθους του δείγματος στον αριθμό, στο εύρος χρονικής περιόδου και καθώς και στην δυσκολία εύρεσης περισσοτέρων πηγών για ατυχήματα που έγιναν.