Βιοαποθείωση διβενζοθειοφαινίου και πετρελαίου από νέο απομονωμένο στέλεχος Klebsiella sp. LAB

Abstract

Η παρούσα εργασία επικεντρώνει το ενδιαφέρον της σε μια χημική ουσία που ανήκει στην κατηγορία των πολυαρωματικών ετεροκυκλικών ενώσεων του θείου (PASHs) και χρησιμοποιείται συχνά ως μοντέλο σε μελέτες αποθείωσης, το διβενζοθειοφαίνιο (DBT). Η αντιμετώπιση της συγκεκριμένης ουσίας και όμοιες της, προτείνεται να γίνει με φυσικές μεθόδους όπως η βιοαποθείωση (BDS). Σκοπός της εργασίας ήταν η απομόνωση μικροοργανισμού από περιβαλλοντικά δείγματα και η εύρεση της βέλτιστης κυτταρικής ανάπτυξη του σε καλλιέργειες με μόνη πηγή θείου και άνθρακα το DBT. Παράλληλα, προσδιορίστηκε η μέγιστη ποσότητα DBT και θείου από το πετρέλαιο που μπορεί να αποδομήσει ο μικροοργανισμός σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Για την επίτευξη του σκοπού αυτού ακολουθήθηκε διαδικασία μικροβιολογικής απομόνωσης και ταυτοποίησης του μικροβιακού στελέχους. Πραγματοποιήθηκαν πειράματα υγρών καλλιεργειών, για την επιλογή του βέλτιστου μικροοργανισμού αναμεσά σε πολλούς, με τις μετρήσεις να λαμβάνονται φασματοφωτομετρικά. Με την χρήση της HPLC, προέκυψε η μεταβολή της συγκέντρωσης του DBT με την πάροδο του χρόνου, παρουσίας των μικροοργανισμών. Επιπρόσθετα παρατηρήθηκε η ποσοστιαία μεταβολή του θείου, που σημείωσε ο επιλεχθέντας μικροοργανισμός σε δείγμα πετρελαίου diesel, με την βοήθεια του XRF. Τα αποτελέσματα που προέκυψαν από την ολοκλήρωση του πειραματικού μέρους, έδειξαν πως ο βέλτιστος μικροοργανισμός που απομονώθηκε από δείγμα αερόβιας λάσπης, είναι στέλεχος του γένους Klebsiella. Ο εν λόγο μικροοργανισμός, όσον αφορά την βιοδιάσπαση του DBT παρουσίασε ολική απομάκρυνση αυτού σε διάστημα 192 ωρών με αρχική συγκέντρωση DBT 540 mg/L. Σε πετρελαίου diesel 0.206% S κ.β, μείωσε την περιεκτικότητα του δείγματος σε θείο κατά 10,19% σε διάστημα 144 ωρών.