Το αστικό λαϊκο-ρεμπέτικο τραγούδι ως μορφή Μεσογειακού μοντερνισμού

Abstract

Η αυγή του 21 ου αιώνα, έγινε μάρτυρας ενός πολύ σημαντικού γεγονότος στην ακαδημαϊκή έρευνα των αν θρωπιστικών επιστημών. Τα κραταιά Δυτικά ιστορικά αφηγήματα, άρχισαν να χάνουν το μονοπώλιο τους στο ν μ εσογειακό χώρο τον χώρο του Άλλου ο οποίος έχει πλέον αρχίσει να αρθρώνει την δική του φωνή, εγκαταλείποντας τις νοηματοδοτήσεις που του «κληροδότησε » η Βορειοδυτική Ευρώπη. Ο διαρθρωμένος λόγος του μ εσογειακού χώρου, πατώντας στις βάσεις που έθεσε ο Fernand Braudel και η Σ χολή των Annales αντιπαραβάλλει τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερες τεκμηριωμένες θέσεις και καινοτόμες θεωρήσεις σχετικά με τον αυτο προσδιορισμό της Μεσογείου ως ενιαία οντότητα, οι οποίες αμφισβητούν τις τελεολογίες της Δύσης. Παράλληλα, το ίδιο διάστημα στο ν με σογειακό χώρο παρατηρείται μια αντίστοιχα μεγάλη άνθιση στην ακαδημαϊκή έρευνα γύρω από το αστικό λαϊκό ρεμπέτικο τραγούδι, όπου ειδικά την τελευταία δεκαετία έχουν γίνει τεράστια άλματα σχετικά με τη διερεύνηση, την καταγραφή, την τεκμηρίωση και την αρχειοθέτηση πολλών στοιχείων που αφορούν ποικίλες εκφάνσεις της μουσικής αυτής. Η παράλληλη άνθιση των δύο αυτών ακαδημαϊκών ερευνητικών πεδίων, δεν είναι τυχαία, αφού το ιστορικό σημείο στο οποίο βρισκόμαστε σήμερα, μας επιτρέπει να εξετάσουμε με μεγαλύτ ερη νηφαλιότητα τις ιστορικές περιόδους στις οποίες εμπίπτουν τα υπό διερεύνηση αντικείμενα. Ωστόσο παρά την παράλληλη άνθιση του ερευνητικού πεδίου γύρω από τα δύο αυτά ομολογουμένως άμεσα συσχετισμένα αντικείμενα (των σύγχρονων μ εσογειακών θεωρήσεων και του αστικού λαϊκού ρεμπέτικου τραγουδιού), οι έρευνες στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν έχουν ακόμα διασταυρωθεί, παραμένοντας σε μεγάλο βαθμό ασύγκλητες. Σκοπός της παρούσας μεταπτυχιακής διατριβής είναι να συνδυάσει τα δύο πεδία, εξετάζοντας το αστικό λαϊκό ρεμπέτικο τραγούδι, στο πλαίσιο ενός/ του « μεσογειακού » Μοντερνισμού. Ως μια έμμεση μορφή αυτοπροσδιορισμού των ανθρώπων που το δημιούργησαν, το αστικό λαϊκό ρεμπέτικο τραγούδι θα τεθεί υπό το πρίσμα των εν λόγω σύγχρονων θεωρήσεων, με μια αναδρομή στ ην ι στορία της Μεσογείου και των ανθρώπων της, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονταν τον εαυτό τους σε σχέση με αυτήν. Εν συνεχεία θα εξεταστεί ο τρόπος με τον οποίο η Δύση θα ανα κατασκευάσει μετά το κατώφλι της Νεωτερικότητας την υποδεέστερ η ταυτότητα που κληροδότησε στη Μεσόγειο και τους ανθρώπους της (μέχρι και τις μέρες μας), νομιμοποιώντας έτσι την ατζέντα της εις βάρος τους, καθώς επίσης και ο τρόπος με τον οποίο η ατζέντα αυτή υλοποιήθηκε στους χώρους του Άλλου μέσα από το καθαυτό ασ τικό λαϊκό ρεμπέτικο τραγούδι.